Kirsten Carlier heeft haar hart aan de luchtvrachtsector verloren. Al bijna twee jaar is ze CEO van DHL Aviation. Ze heeft geen ervaring met het glazen plafond. “Vrouwen laten zich vaak begrenzen door hun eigen gedachten. Ik geef hen graag informeel een duwtje.”
Het is eerder toevallig dat Kirsten Carlier in de luchtvaartsector terechtkwam. Ze houdt van vliegtuigen en de luchthaven, maar als kind had ze vroeger veel vliegangst. “Na mijn studies startte ik in een hr-functie bij het Europese coördinatiecentrum van DHL. Dat heb ik vijf jaar gedaan, tot in 2008 beslist werd om te herstructureren en de activiteiten naar Leipzig te verhuizen. Ik heb toen twee jaar mensen begeleid die in Duitsland aan de slag wilden gaan.”
Toen het project afgerond was in 2010, ging ze aan de slag in de afvalsector en bij New Holland Tractor. “Dat waren boeiende en leuke jaren, maar telkens wanneer ik een DHL-truck of vliegtuig zag, werd ik helemaal warm vanbinnen.”
Veel communiceren
In 2017 keerde ze terug naar DHL als hr-directeur. Na vijf jaar op de hr-afdeling solliciteerde ze voor de functie van CEO. “Ik ben geen specialist, eerder een generalist. Daar ligt ook mijn sterkte. Ik hoef niet alles te begrijpen om het te managen.”
Samen met het senior management team – dat verantwoordelijk is voor de verschillende takken van het bedrijf, van hr over douane tot operaties en legal – voert ze de strategie van DHL uit en bepaalt die voor de komende jaren.
“We meten dit af aan indicatoren, cijfers en KPI’s en sturen bij waar nodig. Samen met mijn raad van bestuur communiceer ik ook de strategie en de vooruitgang tot op de vloer. Die communicatie wordt in bedrijven vaak stiefmoederlijk behandeld. Nochtans is het belangrijk dat het voor iedereen concreet is wat de prioriteiten zijn en hoe zij daaraan kunnen bijdragen.”
Levens veranderen
Het aantrekkelijke aan de sector vindt ze het feit dat het levens kan veranderen. “Dat is ook ons motto en het doel van DHL ‘Connecting people, improving lives’. Wij doen tijdskritische zendingen en dat zijn vaak medische zendingen. Het feit dat je als logistiek bedrijf het verschil kan maken of dat bepaalde zaken tijdig en intact ergens aankomen, is fantastisch. Je bent een schakel.”
“Veel werknemers werken ’s nachts en dat is niet altijd makkelijk. Vrachtwagens zijn soms te laat of vliegtuigen hebben vertraging. We zetten dan alles op alles in om de verloren tijd goed te maken om ervoor te zorgen dat de klant – of dat nu een ziekenhuis is of een particulier – de zending toch op tijd krijgt. Dat is het mooie aan de job.”
Glazen plafond
Kirsten Carlier stelt vaak vast dat ze in vergaderingen met collega’s uit Europa of wereldwijd vaak de enige vrouw is binnen de logistiek en de luchtvracht. “Bij DHL werken we dag en nacht. De belangrijkste operaties gebeuren ’s nachts. Voor vrouwen is dat soms moeilijk te combineren.”
Zelf heeft ze nooit een glazen plafond ervaren. “Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik vooruit kon en kon doen wat me boeide. Ik merk vaak dat vrouwen niet spontaan solliciteren als ze niet 100% aan het profiel beantwoorden. Maar als bedrijven laagdrempelig naar hun interesses vragen en vertellen dat het toch wel nuttig zou zijn om te solliciteren, is dat de push die ze nodig hebben. Dat doe ik zelf ook.”
Wanneer medewerkers bij interne vacatures niet zeker weten of het iets voor hen is, kunnen ze altijd even informeel en confidentieel langskomen. “Mensen appreciëren dat en ik zie dat er veel meer vrouwen op afkomen. Dat zorgt ervoor dat die onzichtbare drempels worden weggenomen. Het grootste obstakel van vrouwen zijn vaak hun eigen gedachten en bezorgdheden. Ik probeer daar zelf mijn steentje bij te dragen en ik merk dat daar op wordt ingegaan.”
Leiderschap
Eerlijkheid en openheid vindt Kirsten Carlier belangrijk. Mensen moeten kunnen zeggen wat er op hun lever ligt. “Conflicten, meningsverschillen of bezorgdheden worden niet uit de weg gegaan. Als team gaan wij ongeveer vier keer per jaar off-site. Daar doen we altijd ‘speed feedback’ waar we een-op-een twee zaken bespreken, namelijk wat je bewondert aan de collega en waar de ander je mee kan helpen.
Die tweede vraag heb ik bewust gekozen omdat mensen niet graag zeggen wat een ander moet verbeteren of veranderen. En dat werkt beter. Ik merk dat mensen er ook echt iets mee doen.”
Ze stelt ook veel vragen om te leren, niet om te tonen wat ze zelf weet. “Dat brengt openheid en kwetsbaarheid met zich mee. Als je samen iets beslist, dragen we dat ook samen uit. Ik zeg ook altijd wij, want we hebben samen de zaken beslist. In het begin moesten de medewerkers daarmee lachen, maar dat woordgebruik is belangrijk in het gevoel dat mensen overhouden.”
Vrijwilligerswerk
Om zich te ontspannen, leest ze veel. ’s Avonds is dat haar vaste ritueel. “Ook al kom ik ’s nachts om drie of vier uur thuis van het wek, ik zal altijd een half uur lezen.”
Ze reist ook graag, samen met haar kinderen. “Ik hou ervan om een markt te bezoeken. Dat kan in het buitenland zijn, maar even goed in Antwerpen. Door die geuren en culturen op te snuiven, is het precies alsof je op reis bent.”
“Ik probeer ook bewust tijd te maken voor vrijwilligerswerk, bij Armen Tekort.” Deze vzw wil kansarmoede op grote schaal bestrijden en doet een beroep op medewerkers van bedrijven die als buddy de eigenwaarde van kansarmen helpen herstellen. “Meestal spreek ik met mijn buddy af om samen naar de markt te gaan of te wandelen. Het zijn activiteiten die niet veel geld kosten, maar wel fijn zijn om samen te doen. Die zingeving vind ik belangrijk.”
