Of er nog bij andere vervoerders dan die twee huiszoekingen zijn verricht, wou de woordvoerder van het federaal parket niet zeggen. Wel zei hij dat de aanleiding voor het onderzoek, dat al twee jaar duurt, informatie over Roland Peeters was. De eigenaar van Peethultra en ondervoorzitter van Febetra had samen met zijn broer Vincent een consultancybedrijf in Bratislava (Slovakije), SK Service. Dat hielp Belgische transportondernemingen bij het opzetten van postbusbedrijven. Hij heeft zich inmiddels uit dat bedrijf teruggetrokken.

“Op hetzelfde adres zijn onder andere Rovitrans en Virotrans – twee zijn dochterondernemingen van Peethultra – gevestigd, alsook H2X Logistics, het Slovaakse filiaal van Martens Transport”, zegt John Reynaert van BTB-ABVV. De vakbond publiceerde vorig jaar een ‘Zwartboek Sociale Dumping’ met een lijst van 30 Slovaakse dochterbedrijven van Belgische transporteurs. Volgens de bond zijn het postbusbedrijven.

Europees onderzoek

“De huiszoekingen kaderen in een groot Europees onderzoek dat in 2016 werd gestart, dat ook leidde tot de inval bij Jost. Dat onderzoek loopt in meerdere Europese landen”, zegt Lotte Van der Stockt, woordvoerster van staatssecretaris voor de Bestrijding van Sociale Fraude Philippe De Backer.

Dat legt uit waarom de huiszoekingen verricht zijn door het federaal parket en niet, zoals in andere gevallen, door een arbeidsauditeur. Volgens Van der Stockt zijn er drie manieren waarop een onderzoek naar eventuele sociale fraude gebeurt. “Dat kan op initiatief van Justitie zijn, waarbij het openbaar ministerie de verschillende inspectiediensten opvordert. Het kan uitgaan van de Sociale Inlichtingen- en Opsporingsdienst, die overkoepelend de arbeidsauditeurs aanstuurt. Of het kunnen ook initiatieven zijn van elke dienst, bijvoorbeeld op basis van datamining. Dat verschilt geval per geval, maar er is wel coördinatie”, zegt ze. Dat beaamt de woordvoerder van het federaal parket.

Minnelijke schikkingen

Volgens Reynaert zijn er nu al een hele reeks transportbedrijven die het bezoek kregen van het gerecht en de sociale inspectiediensten. “Wij weten dat ze niet altijd in de pers komen, omdat sommige transporteurs onmiddellijk akkoord gaan met een minnelijke schikking – het betalen van achterstallen en boetes – om een rechtszaak te vermijden. Zo heeft een grote West-Vlaamse transportfirma naar verluidt maar liefst 1 miljoen euro opgehoest om zo uit de publiciteit te blijven”.

“Dat kan inderdaad gebeuren”, bevestigt Brugs arbeidsauditeur Filiep Deketelaere. “De instroom van dossiers is zeer groot en we moeten ze uitfilteren in functie van de omvang van het vermoeden van fraude en de ernst van de feiten. In sommige gevallen wordt de zaak niet voor de rechtbank gebracht en wordt geopteerd voor een minnelijke schikking en een regularisering. De afweging is telkens: wat is het beste voor de maatschappij, waar wordt iedereen er beter van?” Volgens hem kan een zaak, wanneer die voor de rechter komt, jaren aanslepen en kan de transporteur de malafide activiteiten verder zetten. “Met een minnelijke schikking worden de chauffeurs vergoed, worden boetes betaald en worden die activiteiten stopgezet. Onze taak bestaat erin het goede evenwicht te vinden”.

Overigens zegt hij dat sommige transportondernemingen het geweer van schouder hebben veranderd om geen risico’s meer te nemen. “We stellen vast dat ze stoppen met hun postbusbedrijf en nu met buitenlandse onderaannemers werken, die op hun beurt soms mensen van buiten de EU inzetten. Als we vermoeden dat de chauffeurs feitelijk in België worden tewerkgesteld, dan grijpen we in. Maar onze taak wordt er niet gemakkelijker op, omdat wij ook in het buitenland ons onderzoek moeten voeren”, zegt hij.

Philippe Van Dooren