Volgens een bericht van INEOS zou het productieplatform voor zuiver tereftaalzuur (PTA) in Geel een van de weinige overblijvende in Europa zijn en bovendien de efficiëntste in de regio met de laagste koolstofvoetafdruk. Het in Geel geproduceerde PTA is de belangrijkste grondstof voor de wereldwijde polyesterindustrie. Het wordt verwerkt in textiel en kleding tot de verpakking van voedsel en dranken. Bovendien is het materiaal gemakkelijk te hergebruiken en recycleerbaar.

Kobalt in lozingswater

De INEOS-site in Geel draait al meer dan twintig jaar met succes en voldoet volledig aan alle milieuvoorschriften, zegt INEOS. Toch worden er in het lozingswater nog microscopische hoeveelheden kobalt aangetroffen. Volgens de vergunning van de fabriek wordt een kobaltgehalte van maximaal 1.000 microgram per liter toegelaten. De reële emissieniveaus bedragen amper een kwart van die hoeveelheid, zo zegt INEOS.

Rechterlijke toetsing

INEOS Geel was al een traject gestart waarmee het bedrijf het maximumniveau terug wil brengen tot 500 microgram per liter en vervolgens tot 120 tegen 2027. Met deze doelstellingen is bovendien een investering van meer dan 20 miljoen euro gemoeid, een engagement waarmee de Vlaamse regering zich akkoord had verklaard.  Deze beslissing wordt nu aangevochten door twee ngo’s, waardoor een rechterlijke toetsing werd afgedwongen en een nieuwe wettelijke grenswaarde voor kobalt werd opgelegd die totaal onhaalbaar is, zo zegt INEOS.

Steeds strengere regels

De nieuwe grenswaarde zou nu twintig keer lager liggen dan volgens deskundigen nodig is en honderd keer lager dan de norm, zoals vastgelegd in Polen. De Europese Kaderrichtlijn Water identificeert kobalt niet als een prioritaire stof en noch Frankrijk noch Duitsland heeft een grenswaarde opgelegd. Als de vergunning voor de site hierdoor uitblijft, dreigt er een sluitingsscenario en komen er volgens het bedrijf zo’n zeshonderd banen op de tocht te staan.

“Dit is exemplarisch voor wat we in heel Europa zien gebeuren”, zegt sir Jim Ratcliffe, voorzitter van INEOS. “Regelgevers vaardigen steeds strengere regels uit om te voldoen aan de eisen van ngo’s die vastbesloten zijn om de regelgeving te gebruiken om de Europese chemische industrie in een wurggreep te houden. Hun eisen zijn niet realistisch en zullen niet bijdragen tot een verbetering van het milieu, maar eerder leiden tot grootschalige desindustrialisatie en het verlies van de broodwinning van duizenden hardwerkende mensen.”

Ook in de Antwerpse haven heeft de werf van ‘Project One’, waar INEOS een ethaankraker bouwt, al meermaals stilgelegen door een milieuvergunning die telkens weer aangevochten wordt. In Antwerpen gaat het dan vooral over de stikstofuitstoot.